
Ο ρόλος της τουρκίας και των δυτικών δυνάμεων στην επίθεση στο Χαλέπι: Ένα ενορχηστρωμένο σχέδιο υπό το πρόσχημα των τζιχαντιστών;

Γράφει: Ερευνητής - Αμυντικός Αναλυτής: Γ.Η
Το Χαλέπι, η καρδιά της βόρειας Συρίας, έχει γίνει το επίκεντρο μιας σύγκρουσης που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια ενός τοπικού πολέμου.
Η πρόσφατη κλιμάκωση των εχθροπραξιών στην περιοχή φέρνει στο φως έναν περίπλοκο ιστό συμφερόντων και στρατηγικών επιδιώξεων, με την Τουρκία να βρίσκεται στο επίκεντρο, υποβοηθούμενη από δυτικές δυνάμεις. Η χρήση τζιχαντιστικών ομάδων ως "αντιπροσώπων" αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη βαθιά εκμετάλλευση των θρησκευτικών και εθνοτικών εντάσεων για γεωπολιτικά οφέλη.
Η Τουρκία ως Ενορχηστρωτής;
Η Τουρκία έχει υιοθετήσει έναν ενεργό ρόλο στη συριακή κρίση, επικαλούμενη ανησυχίες για την ασφάλειά της και τη μάχη κατά της τρομοκρατίας. Ωστόσο, οι ενέργειές της μαρτυρούν ένα βαθύτερο σχέδιο: την επέκταση της επιρροής της στη βόρεια Συρία και τη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας που ουσιαστικά θα λειτουργεί ως τουρκικό προτεκτοράτο.
Μετά την κατάρρευση του Ισλαμικού Κράτους ως εδαφικής οντότητας, η Άγκυρα έχει επανατοποθετήσει τις σχέσεις της με ομάδες τζιχαντιστών, εκμεταλλευόμενη την εξάρτησή τους από εξωτερική στήριξη. Στρατολογώντας και εξοπλίζοντας ομάδες που αυτοπροσδιορίζονται ως "αντικαθεστωτικές", η Τουρκία έχει αναβιώσει τη δυναμική του ανταρτοπόλεμου κατά της κυβέρνησης της Συρίας.
Δυτική Στήριξη: Ρεαλιστική Πολιτική ή Υποκρισία;
Παρά τις διακηρύξεις για την υποστήριξη της ειρήνης και της σταθερότητας, δυτικές δυνάμεις έχουν παρέχει υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη σε τζιχαντιστικές ομάδες που επιχειρούν υπό την ομπρέλα της τουρκικής στρατηγικής. Οι λόγοι πίσω από αυτή τη συνεργασία είναι πολλοί.
Αντιρωσική Στρατηγική: Το Χαλέπι είναι μια κομβική περιοχή που συνδέει τη Δαμασκό με την ακτή της Μεσογείου. Η αποσταθεροποίηση της περιοχής εμποδίζει την εδραίωση της ρωσικής επιρροής.
Περιορισμός του Ιράν: Το καθεστώς Άσαντ θεωρείται σύμμαχος της Τεχεράνης. Η υπονόμευση της συριακής κυβέρνησης εξυπηρετεί τα συμφέροντα των όσων επιθυμούν τη μείωση της ιρανικής παρουσίας στη Μέση Ανατολή.
Ενεργειακά και Γεωπολιτικά Συμφέροντα: Η Συρία αποτελεί κόμβο ενέργειας και ο έλεγχός της είναι κρίσιμος για τα δυτικά συμφέροντα.
Η εικόνα τζιχαντιστικών ομάδων που διακρίνονται με σύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό στις εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής εγείρει σοβαρά ερωτήματα: Πώς γίνεται παραστρατιωτικές ομάδες να διαθέτουν τέτοια μέσα; Ποιος είναι ο πραγματικός προμηθευτής και ποιοι εξυπηρετούνται από την ένοπλη δράση τους; Η υποκρισία της διεθνούς κοινότητας απέναντι σε αυτό το ζήτημα είναι εξωργιστική και θέτει σε κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.
Οι τζιχαντιστές συχνά εμφανίζονται να κατέχουν όπλα τελευταίας τεχνολογίας, θωρακισμένα οχήματα, drones και συστήματα επικοινωνίας που ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητες ενός "αυτοσχέδιου" στρατού. Παρά τις επίσημες δηλώσεις αποδοκιμασίας από διάφορες κυβερνήσεις, είναι σαφές ότι τέτοιος εξοπλισμός δεν αποκτάται από τη μαύρη αγορά ή "τυχαία λάφυρα".
Οι αποκαλύψεις για μεταφορές σε «αντικαθεστωτικούς» μαχητές, μέσω τρίτων χωρών ή από κρυφούς διαύλους, δείχνουν τις εμπλοκές κυβερνήσεων και ιδιωτικών εταιρειών που βλέπουν αυτές τις συγκρούσεις για γεωπολιτικό έλεγχο και κέρδος.
Υπάρχουν επανειλημμένα στοιχεία για μεταφορές από δυτικά κράτη σε αντικαθεστωτικές δυνάμεις. Η λογική αυτών των ενεργειών βασίζεται στη στρατηγική της αποσταθεροποίησης καθεστώτων όπως της Συρίας, με στόχο την ανατροπή κυβερνήσεων που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.
Χώρες όπως η Τουρκία έχουν κατηγορηθεί για εξοπλισμό σε ομάδες τζιχαντιστών, επιδιώκοντας να ενισχύσουν την επιρροή τους στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή.
Οι διαδρομές όπλων συχνά καλύπτονται μέσω ψευτικών προγραμμάτων βοήθειας, διαμεσολαβητών και υπεργολάβων, κάνοντας δύσκολο να εντοπιστεί η πραγματική πηγή.
Η εργαλειοποίηση των τζιχαντιστών προσφέρει στην Τουρκία και τους συμμάχους της ένα πρόσχημα για τη διεξαγωγή στρατιωτικών υπηρεσιών χωρίς να επιβαρυνθούν άμεσα. Οι τζιχαντιστές παρουσιάζονται ως «μαχητές της ελευθερίας» ή «αντικαθεστωτικοί», καλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις των εμπλεκομένων.
Το μοντέλο αυτό εξυπηρετεί τη στρατηγική διάβρωσης του εδάφους, χωρίς να προκαλεί την ευθεία εμπλοκή ή την κριτική της διεθνούς κοινότητας. Ωστόσο, το τίμημα είναι βαρύ για τον τοπικό πληθυσμό, ο οποίος υποφέρει από βία, εκτοπισμό και κοινωνική κατάρρευση.
Η επίθεση στο Χαλέπι δεν είναι μόνο μια ακόμη πράξη στον πόλεμο της Συρίας. Αντιπροσωπεύει την υποκρισία και την ηθική παρακμή της διεθνούς πολιτικής. Η εργαλειοποίηση εξτρεμιστικών ομάδων για γεωπολιτικούς σκοπούς ενισχύει την αστάθεια και την τρομοκρατία, θέτοντας σε κίνδυνο την παγκόσμια ασφάλεια.
Είναι καιρός η διεθνής κοινότητα να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει αυτές τις πρακτικές. Η ειρήνη και η σταθερότητα στη Συρία δεν θα επιτευχθούν μέσω της υποκρισίας και της εκμετάλλευσης, αλλά μέσω ενός ειλικρινούς διαλόγου που σέβεται την κυριαρχία και την αυτοδιάθεση του λαού της.
Το Χαλέπι είναι ένα ακόμα θύμα μιας παγκόσμιας σκακιέρας συμφερόντων. Το ερώτημα που παραμένει είναι: Πότε θα σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και θα αναλάβουμε την ευθύνη για τις συνέπειες των επιλογών μας;
Οι δυτικές δυνάμεις πρέπει να κατανοήσουν ότι ο χειρότερος δικτάτορας είναι πολύ καλύτερος από τον καλύτερο τζιχαντιστή. Παρά τα προβλήματα που συνοδεύουν τα αυταρχικά καθεστώτα, αυτά τουλάχιστον διατηρούν τη βασική δομή ενός κράτους, εξασφαλίζοντας μια στοιχειώδη σταθερότητα και ασφάλεια. Αντίθετα, οι τζιχαντιστές φέρνουν χάος, καταστροφή και ακραία βία, διαλύοντας την κοινωνική συνοχή και προκαλώντας κύματα αστάθειας που ξεπερνούν τα σύνορα.
Μοιράσου το με τους φίλους σου