10 πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για την ψυχολογία της εγκληματικής συμπεριφοράς

Είναι ο λόγος που υπάρχουν νόμοι. Είναι ο λόγος που υπακούμε στους νόμους για να αποφύγουμε την τιμωρία. Είναι ο λόγος για τον οποίο παίρνουμε επίπεδα προστασίας για να κρατάμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους που αγαπάμε ασφαλείς. 

Για την ποινική δικαιοσύνη, η εγκληματική συμπεριφορά χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Οι κατηγορίες είναι εγκλήματα κατά προσώπου και εγκλήματα ιδιοκτησίας.

Ενώ αυτές οι δύο κατηγορίες είναι σχετικά ασαφείς, προορίζονται να δείξουν τις διαφορές μεταξύ των τύπων εγκλημάτων. Τα εγκλήματα κατά ενός ατόμου αναφέρονται σε φόνο, επίθεση, επίθεση, απαγωγή, βιασμό, κ.λπ.

Τα εγκλήματα ιδιοκτησίας αναφέρονται σε εμπρησμό, κλοπή, εγκληματική καταπάτηση, διάρρηξη, εγκληματική αταξία και άλλα. Η σύνδεση της εγκληματικής συμπεριφοράς με την ψυχολογία σημαίνει κατανόηση των κινήτρων πίσω από τα εγκλήματα, ποιος διαπράττει το έγκλημα, την τιμωρία για τα εγκλήματα κ.λπ.

Η εγκληματική ψυχολογία είναι ένα συγκεκριμένο πεδίο μελέτης όταν πρόκειται για την κατανόηση των ανθρώπινων προτύπων και συμπεριφορών.

Είναι η μελέτη σκέψεων, απόψεων, μοτίβων, πράξεων και αντιδράσεων ανθρώπων που διαπράττουν εγκλήματα. Οι εγκληματίες μπορεί να κάνουν αυτό που κάνουν για πολλούς λόγους, αλλά ανεξάρτητα από αυτό, υπάρχει πάντα ένα κίνητρο.

Οι εγκληματίες μπορούν επίσης να προέρχονται από πολλά διαφορετικά υπόβαθρα και ανατροφές. Αλλά τελικά, κάτι στην ψυχολογία τους ευθυγραμμίζει και τους κάνει ικανούς να διαπράττουν εγκλήματα. Ένας ψυχολόγος - εγκληματολόγος στοχεύει να κατανοήσει σε βάθος και να αποκαλύψει τι κάνει κάποιον να διαπράττει ένα έγκλημα, καθώς και πώς να αποκαταστήσει αποτελεσματικά τους εγκληματίες. 

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους τα ποσοστά εγκληματικότητας τείνουν να ανεβαίνουν και να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου. Η αύξηση της εγκληματικότητας σε μια περιοχή μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Οι παράγοντες συνήθως περιλαμβάνουν μια αύξηση σε πράγματα όπως:

* φτώχεια

* ανεργία

* έλλειψη ελέγχου των όπλων

* ανεπαρκής υγειονομική περίθαλψη

* ρατσισμός

* φτωχά σχολικά συστήματα

* ψυχική ασθένεια

* οικογένειες με μονογονείς

* θέματα ναρκωτικών και πολλά άλλα.

Όταν αυτές οι δυσάρεστες συνθήκες επικρατούν σε μια περιοχή, το ποσοστό εγκληματικότητας φυσικά αυξάνεται. 

Η μείωση των ποσοστών εγκληματικότητας δημιουργεί ένα πιο υγιές και πιο χαρούμενο περιβάλλον. Όταν το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης συνεργάζεται με μια περιοχή για να δημιουργήσει ασφαλέστερες γειτονιές, δίνει προτεραιότητα σε όλους αυτούς τους αρνητικούς παράγοντες που αυξάνουν τα ποσοστά εγκληματικότητας.

* αυξανόμενη αστυνομική παρουσία

* αυξανόμενα ποσοστά εγκλεισμού

* παροχή εργασίας, στέγασης και υγειονομικής περίθαλψης για όσους έχουν ανάγκη

* διαχείριση του ελέγχου των όπλων

* παροχή αποκατάστασης και πολλά άλλα. 

Όταν κάποιος εμπλέκεται σε μια εγκληματική συμπεριφορά, υποκινείται από ορισμένους εσωτερικούς παράγοντες. Αν και δεν υπάρχει γονίδιο που να κάνει κάποιον εγκληματία, ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων μπορεί να κάνει μερικούς πιο πιθανό να διαπράξουν εγκλήματα.

Είτε είναι μια φορά, είτε συνεχής, βιολογικοί, κοινωνιολογικοί και ψυχολογικοί παράγοντες επηρεάζουν το έγκλημα στους ανθρώπους. Αυτό καθιστά σαφές ότι όλες οι πτυχές της εγκληματικής συμπεριφοράς έχουν τις ρίζες τους στην ψυχολογία. 

Ο Προμετωπιαίος Φλοιός, η Αμυγδαλή και ο Πρόσθιος Κινγκουλικός Φλοιός είναι μέρη του ανθρώπινου εγκεφάλου. Ο Προμετωπιαίος Φλοιός είναι υπεύθυνος για τη λογική και τον αυτοέλεγχό μας.

Η Αμυγδαλή είναι υπεύθυνη για το πώς οι άνθρωποι αισθάνονται φόβο, επιθετικότητα και πώς αλληλεπιδρούν κοινωνικά. Ο Μπροστινός Κινγουλικός Φλοιός ελέγχει τις παρορμήσεις μας και ρυθμίζει τις συμπεριφορές μας. Η βλάβη σε οποιοδήποτε από αυτά τα μέρη του ανθρώπινου εγκεφάλου μπορεί να κάνει μερικούς πολύ πιο άνετους και πιθανό να διαπράξουν εγκλήματα καθ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Αυτά τα μέρη επίσης δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως έως ότου οι άνθρωποι είναι στα μέσα της δεκαετίας των 20.

Αυτό καθιστά τα εγκλήματα μεταξύ των παιδιών πιο συνηθισμένα. Βιολογικοί παράγοντες όπως η τεστοστερόνη, η ντοπαμίνη και τα επίπεδα σεροτονίνης παίζουν επίσης μεγάλο ρόλο στην εγκληματική συμπεριφορά. 

Πολλές θεωρίες υποστηρίζουν ότι οι κοινωνιολογικοί παράγοντες είναι μία από τις μεγαλύτερες επιρροές σε αυτό που ωθεί τους ανθρώπους προς την εγκληματική συμπεριφορά. Υπάρχουν πολλοί πιθανοί κοινωνιολογικοί παράγοντες που εμπλέκονται εδώ, αλλά υπάρχουν μερικοί πιο κοινοί γενικά.

Μια θεωρία υποστηρίζει ότι το έγκλημα υποκινείται από τη δυναμική της γειτονιάς και όχι από τα άτομα. Για παράδειγμα, κοινωνικοοικονομικά μειονεκτήματα, κακή στέγαση, κακή διαθέσιμη υγειονομική περίθαλψη, κ.λπ. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι τα πολιτιστικά και κοινωνικά πρότυπα και η ανατροφή δημιουργούν πίεση που ωθεί τους ανθρώπους προς το έγκλημα. Υπάρχουν πολλές άλλες κοινωνιολογικές θεωρίες που οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυξάνουν επίσης το έγκλημα.

Οι ειδικοί πιστεύουν επίσης ότι η ψυχολογική σύνθεση κάποιου μπορεί να τον κάνει πιο πιθανό να διαπράξει εγκλήματα. Ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας συνδέονται με την εγκληματική και ανάρμοστη συμπεριφορά.

* τόλμη

* έλλειψη τύψεων

* θέματα κατάχρησης ουσιών

* κακός αυτοέλεγχος

* αδυναμία επίλυσης προβλημάτων

* ευκολία στο ψέμα και πολλά άλλα.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το γιατί κάποιος μπορεί να έχει αναπτύξει ή να έχει γεννηθεί με χαρακτηριστικά προσωπικότητας όπως αυτά. 

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να επιλέξουμε ποιος μας μεγάλωσε και πώς θα μεγαλώσουμε. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε άσχημες καταστάσεις μπορεί να είναι πιο πιθανό να εμπλακούν σε εγκληματική συμπεριφορά στη ζωή τους. Μεγαλώνοντας σε μια εξαιρετικά άσχημη κατάσταση, τα νεανικά και ενήλικα χρόνια τους διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμπλοκής εγκλήματος.

* έλλειψη κηδεμονίας,

* συναισθηματική, σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση

* ποτέ δεν διδάσκονται κατάλληλες συμπεριφορές

* αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα, και πολλά άλλα.

Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα στρεσογόνο σπίτι διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο να βρει προβλήματα από ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα ασφαλές και υπεύθυνο περιβάλλον.

Τα εγκλήματα κατά ατόμου και τα εγκλήματα ιδιοκτησίας δεν μπορεί ποτέ να αλληλεπικαλύπτονται. 

Ακριβώς επειδή κάποιος είναι εγκληματίας δεν σημαίνει ότι όλα τα πιθανά εγκλήματα βρίσκονται στο τραπέζι. Ανάλογα με την ψυχολογία ενός εγκληματία, τα είδη των εγκλημάτων που διαπράττουν μπορεί να διαφέρουν.

* δολοφονία

* προσβολή

* απαγωγή

* βιασμό κ.λπ.

* εμπρησμός

* κλοπή

* εγκληματική παράβαση

* διάρρηξη

* εγκληματικές ατασθαλίες και πολλά άλλα.

Όλες αυτές οι κατηγορίες εγκληματικών συμπεριφορών είναι πολύ σοβαρές και έχουν συνέπειες. Ωστόσο, κάποιος που είναι ικανός για διάρρηξη ή καταπάτηση μπορεί να μην είναι ικανός για φόνο ή απαγωγή.

Οι κατηγορίες εγκληματικής συμπεριφοράς είναι συγκεκριμένες. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ο ίδιος γιατί λοιπόν...οι εγκέφαλοί μας είναι διαφορετικοί! 

Υπάρχει λόγος για τον οποίο όταν μιλάμε για εγκληματική συμπεριφορά, υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι για την ηλικία. Στο δικαστικό σύστημα, κάποιος είναι είτε ανήλικος είτε ενήλικος.

Παραδοσιακά, όταν ένας ανήλικος δικάζεται για έγκλημα, η τιμωρία του είναι πιο επιεικής. Υπάρχει ελπίδα ότι οι ανήλικοι, ή τα παιδιά, θα αποκατασταθούν και θα αφήσουν την εγκληματική συμπεριφορά τους στο παρελθόν. Εξακολουθούν να μεγαλώνουν, να μαθαίνουν και όπως αναφέραμε παραπάνω, πιθανότατα προέρχονται από ένα προβληματικό υπόβαθρο.

Διαφορετικά, η ορολογία υπάρχει ως προσπάθεια αποκατάστασης των εφήβων παρά ως τιμωρίας τους. Όταν ένας ενήλικας συλλαμβάνεται να διαπράττει ένα έγκλημα τιμωρείται.

Βλέποντας ότι η εγκληματική συμπεριφορά είναι στενά συνδεδεμένη με την ψυχολογία, μπορείτε να φανταστείτε ότι μια καριέρα στον τομέα δεν είναι μια βόλτα στο πάρκο. Η απόκτηση πτυχίου ποινικής δικαιοσύνης και η καριέρα είναι μια αξιοθαύμαστη επιλογή για οποιονδήποτε την ακολουθήσει.