Πατήρ Κλεόπας: Οι εννέα βαθμίδες της κολάσεως

Πατήρ Κλεόπας: Οι εννέα βαθμίδες της κολάσεως

>Πατήρ Κλεόπας: Οι εννέα βαθμίδες της κολάσεως

Πατήρ Κλεόπας: Οι εννέα βαθμίδες της κολάσεως

  • Posted by:
  • Category:
    ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
  • Date:
ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ

Τόσες φορές ακούς τη λέξη κόλαση στο θείο Ευαγγέλιο, στις Αγίες Γραφές και στις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων και στην παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ τι είναι η κόλαση;

Τι είναι η κόλαση; Να ξέρετε ότι η κόλαση είναι το βασίλειο του θανάτου, η κόλαση είναι εκείνο το μέρος όπου, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη του Θεού βασανίζονται οι διάβολοι και όλοι όσοι εξόργισαν τον Θεό και έκαναν το θέλημά τους σε αυτόν τον κόσμο.

Η κόλαση είναι το βασίλειο των διαβόλων, της οποίας η πύλη είναι η απόγνωση, η αυλή της είναι τα ομόλογα, παράθυρα είναι το σκοτάδι, μάζα η άσχημη δυσοσμία, Το φαγητό είναι η πείνα. Το ποτό είναι δίψα, ωριαία είναι η κραυγή. 

Ξέρεις όμως πόσα είδη δουλειάς έχει η κόλαση; Υπάρχουν εννέα είδη εργασίας στην κόλαση και όλα είναι αιώνια και πολύ σκληρά.

Το πρώτο έργο στην κόλαση είναι ανείπωτο και αφάνταστο σκοτάδι, όπως δείχνει ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας. Όχι όμως αυτό το σκοτάδι, που βλέπουμε στη γη. Απτό σκοτάδι. Είδατε στην Αίγυπτο, στη γη της Γεσέμ, ότι εκεί που ήταν οι Εβραίοι ήταν φως και όλη η Αίγυπτος ήταν σκοτεινή;

Κανείς δεν ήξερε πού να πάει. Θεέ μου τι δεν μπορεί; Όλα είναι μαζί Του. Σκοτάδι σε αυτόν τον κόσμο, αλλά το άλλο αιώνιο σκοτάδι είναι τόσο σκοτεινό που μπορείς να το αγγίξεις με το χέρι σου. Αυτό λέει ο θεϊκός Ιώβ: Θα κατέβω στη χώρα του αιώνιου σκότους, που δεν έχει φως και θεραπεία για πάντα.

Αυτό το σκοτάδι το ανέφερε και ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός στο Ευαγγέλιό του όταν λέει: Δέστε τα χέρια και τα πόδια του και ρίξτε τον στο απώτατο σκοτάδι, δείχνοντας με αυτό, όπως λέει και ο θεϊκός πατέρας εφραίμ της Σύρου ότι είναι ένα βαρύ σκοτάδι.

Το δεύτερο έργο, μετά το σκοτάδι, είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Τόσα δάκρυα χύνονται στην κόλαση σε μια μέρα, που αν μαζεύονταν στο πρόσωπο της γης θα έκαναν έναν ωκεανό τόσο μεγάλο όσο τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Ο Ειρηνικός Ωκεανός έχει μήκος 48.000 km από τον Βόρειο Πόλο έως τον Νότιο Πόλο, έχει πλάτος 18.500 km και στα νησιά Μαριάνες 11 km βάθος  Και στην κόλαση σε μια μέρα τα δάκρυα που χύνονταν εκεί θα έκαναν έναν ωκεανό μεγαλύτερο από τον Ειρηνικό. Τόσος θρήνος είναι στην κόλαση.

Το τρίτο έργο είναι η άσχημη δυσοσμία. Αν συγκεντρωνόταν όλη η δυσοσμία στο πρόσωπο της γης σε ένα μέρος, δεν θα έκανε ούτε χιλιοστόγραμμα σε σύγκριση με τη δυσοσμία που υπάρχει εκεί. Για να σας δώσω μια ιδέα για τη δυσοσμία στην κόλαση θα σας πω μια ιστορία.

Δύο αδέρφια από μια μητέρα πήγαν στο μοναστήρι για να γίνουν μοναχοί. Και πήγε ο ένας στο μοναστήρι και είχε πολλή υπομονή, πολλή ταπείνωση, υπακοή χωρίς γκρίνια και έμεινε στο μοναστήρι μέχρι το θάνατό του. Και ο άλλος έχασε την ψυχραιμία του και είπε ότι θα έβγαινε στον κόσμο πίσω στον πατέρα και τη μητέρα του.

Ο αδελφός που έμεινε στο μοναστήρι τον συμβούλεψε:

- Αδερφέ, μην γυρίσεις πίσω, μην κοιτάξει πίσω. Μην πας λοιπόν αδελφέ, στον κόσμο γιατί είναι μεγάλος κίνδυνος να φύγεις από το μοναστήρι και να ξαναπάς στον κόσμο.

Και είπε ο αδελφός:

- Όχι, θα πάω!

- Μα δεν φοβάσαι τα μαρτύρια της κόλασης;

- Δεν νομίζω αδελφέ ότι τα έργα της κόλασης είναι πραγματικά τόσο σκληρά όπως λέει η Αγία Γραφή ή όπως λέει ο κόσμος. Έτσι είναι γραμμένα στα βιβλία για να μας τρομάζουν.

Και πήγε σπίτι και παντρεύτηκε και μπέρδεψε την ζωή του. Αλλά δεν έζησε πολύ, μόνο τρία χρόνια και πέθανε. Όταν ο μοναχός άκουσε ότι ο αδελφός του που είχε επιστρέψει στον κόσμο πέθανε, άρχισε να προσεύχεται θερμά στον Θεό λέγοντας: «Κύριε, δείξε μου πού είναι ο αδελφός μου: στην κόλαση ή στον παράδεισο!».

Μετά από αρκετές ημέρες ένα βράδυ μπήκε στο κελί του μια μαύρη σκιά. Και όταν κοίταξε προσεκτικά στο φως των κεριών, τον αναγνώρισε. Η Σκιά του είπε κλαίγοντας:

- Με ξέρεις; είμαι ο αδερφός σου

Ήταν μαύρος σαν το κάρβουνο. Μόνο από τη φωνή τον αναγνώρισε. Και τότε, βλέποντάς τον σε τόσο αξιολύπητη κατάσταση, τον ρώτησε:

- Αδερφέ, από πού έρχεσαι;

 Από την κόλαση, γιατί έφυγα από το μοναστήρι και βγήκα στον κόσμο και χάλασα. Πέθανα στις αμαρτίες μου και πήγα για τις αμαρτίες μου στους κόπους της κόλασης.

Και μετά άρχισε να τον ρωτάει:

- Λοιπόν, αδερφέ, ξέρεις τι μου έλεγες, ότι τα έργα της κόλασης δεν είναι τόσο σκληρά και γράφτηκαν έτσι μόνο για να τρομάζουν τον κόσμο και να τρομάζουν τους ανθρώπους. Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο στην κόλαση;

- Τα μαρτύρια της κόλασης είναι χιλιάδες φορές πιο τρομερά από αυτά που είναι γραμμένα. Και αν όλα τα δάση είχαν γλώσσες και όλο το γρασίδι της γης μπορούσε να μιλήσει, δεν θα μπορούσαν να πουν πόσο δύσκολα είναι στην κόλαση!

Όμως ο αδελφός έκανε ότι δεν τον καταλάβαινε.

- Αδερφέ, θα μπορέσω να τα δοκιμάσω λίγο, για να πείσω τον εαυτό μου για την αλήθεια;

 Δεν ακούς τους βρυχηθμούς και τις κραυγές και τους θρήνους από την κόλαση;

 Μα δεν θα μπορούσα να αγγίξω λίγο τουλάχιστον την κόλαση;

- Δεν μπορείς, γιατί υπάρχει μια φωτιά που καίει δισεκατομμύρια φορές πιο καυτή από αυτή και ακόμη και τότε θα λιώνατε, όντας σε ένα υλικό σώμα.

 Δεν μπορώ καν να δω;

- Δεν μπορείς, γιατί πεθαίνεις από φόβο, βλέποντας εκείνο το τρομερό θέαμα και την οργή του Θεού! ? Μα πώς θα μπορούσα να επιχειρήσω να καταλάβω τα έργα της κόλασης;

- Αδελφέ, αφού θες μύρισε τη δυσωδία της κόλασης!

Καθώς ήταν ντυμένος με παλτό, τίναξε λίγο το μανίκι του παλτού και έγινε αόρατος. Και όταν κούνησε το μανίκι του, τόση δυσωδία έβγαινε από το μανίκι του ρούχου του που έπεσε νεκρός ο μοναχός και για τρεις μέρες δεν μπορούσε να φύγει από το κελί του.

Με δυσκολία άνοιξε την πόρτα και σύρθηκε από το κελί έξω και εκείνη η δυσωδία βγήκε από το κελί του ώστε να απλωθεί σε όλο το μοναστήρι.

Οι μοναχοί έφυγαν από το μοναστήρι για τρεις μήνες λόγω της αφόρητης δυσοσμίας που ερχόταν από το κελί όπου ο από την κόλαση τίναξε το μανίκι του ιματίου του.

Οι μοναχοί βρήκαν αυτόν από το κελί του οποίου είχε βγει η δυσωδία και τον ρώτησαν:

- Τι βρώμα ήταν αυτή, αδερφέ; Από πού προέρχεται;

Και εκείνος απάντησε:

- Ξέρετε, είχα έναν καλό αδελφό στο μοναστήρι που πήγε στον κόσμο και πέθανε μετά από τρία χρόνια γάμου. Προσευχήθηκα στον Θεό να μου δείξει πού είναι ο αδερφός μου.

Μετά από πολλή προσευχή, ένα βράδυ ήρθε κοντά μου και τον ρώτησα πού ήταν. Μαθαίνοντας ότι ήταν στην κόλαση, τον ρώτησα με περιέργεια πόσο δύσκολα ήταν στην κόλαση, καθώς ήξερα ότι ήταν απρόσεκτος στην ζωή, λέγοντας ότι δεν πίστευε ότι οι κόποι της κόλασης ήταν τόσο σκληροί όπως λένε στα βιβλία.

Μετά μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν μπορεί ούτε στη γλώσσα της γης να πει πόσο σκληρά είναι στην κόλαση και όσα γράφονται στα βιβλία ελάχιστα λέγονται.

Το να δεις τα έργα της κόλασης είπε είναι αδύνατο γιατί τότε πεθαίνεις. Ούτε μπορείς να ακούσεις τι είναι στην κόλαση,  ούτε να αγγίξεις και μου έδωσε να μυρίσω τη δυσωδία που υπάρχει στην κόλαση.

Έπειτα τίναξε το μανίκι του παλτού του και ιδού, έχουν περάσει τρεις μήνες από τότε που αυτή η δυσοσμία κυριεύει το μοναστήρι μας.

Και εκμυστηρεύτηκε σε όλο το συμβούλιο του μοναστηριού πόσο μεγάλη είναι η δυσοσμία στην κόλαση. Αυτή είναι λοιπόν η τρίτη τιμωρία της κόλασης.

Το τέταρτο έργο στην κόλαση είναι η πείνα και η δίψα. Έχετε ακούσει τι λέει ο προφήτης Ησαΐας: Θα πεινάσουν σαν τα σκυλιά και θα ουρλιάζουν και κανείς δεν θα χορτάσει την πείνα τους. Και ο Σωτήρας μας δείχνει στο Ιερό Ευαγγέλιο στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου: Πάτερ Αβραάμ, στείλε τον Λάζαρο να βουτήξει την άκρη του δακτύλου του στο νερό, να έρθει να δροσίσει τη γλώσσα μου γιατί υποφέρω άσχημα σε αυτή τη ζέστη.

Άκουσες τι υπάρχει; Ένα δάχτυλο βουτηγμένο στο νερό πόσο πολύτιμο είναι! Και εμείς εδώ δεν μας αρέσει το νερό, θέλουμε κρασί, κονιάκ και τέτοια. Αλίμονο σε εμάς που δεν σκεφτόμαστε καθόλου τι μας περιμένει. Η πείνα και η δίψα είναι το τέταρτο έργο.

Το πέμπτο έργο της κόλασης είναι το τάρταρο, ο πάγος. Ο Τάρταρος είναι μια λίμνη απύθμενη, γεμάτη πάγο και πολύ κρύο. Αυτό είναι το «τριγμό των δοντιών» για το οποίο μιλά η θεία Γραφή, δηλαδή η αφόρητη παγωνιά που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.

Το έκτο έργο είναι το ακοίμητο σκουλήκι. Υπάρχουν σκουλήκια της φωτιάς που τρώνε τα σώματα των ανδρών και τις ψυχές τους για πάντα και οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ.

Υπάρχουν πύρινοι δράκοι και πύρινα φίδια που κολυμπούν στις φλόγες της κόλασης, όπως τα ψάρια κολυμπούν μέσα στο νερό μαζί μας και δεν βλάπτονται. Και πιάνουν τους αμαρτωλούς και τους ρουφούν και τους τσιμπούν και τους τρώνε για πάντα μαζί με τα σκουλήκια που δεν κοιμούνται. Αυτό είναι το έκτο έργο.

Το έβδομο έργο είναι η Γέεννα , δηλαδή η άσβεστη φωτιά, η οποία είναι η σκληρότερη από όλες. Η μαύρη φωτιά που καίει για πάντα με το σκοτάδι.

Ακόμα και οι διάβολοι τον φοβούνται. Προσευχήθηκαν στον Σωτήρα όταν έκανε θαύματα στην όχθη της Θάλασσας της Γαλιλαίας όταν έδιωξε τους δαίμονες από τους δύο δαιμονισμένους: Σε ξέρουμε ποιος είσαι, Υιός του Υψίστου. Παρακαλώ μη μας στείλεις στην κόλαση! Τους έστειλε εκεί γιατί είχε δύναμη. Και οι διάβολοι φοβούνται τη Γέεννα για την οποία ο Σωτήρας λέει στο Ευαγγέλιο: Όπου η φωτιά τους δεν σβήνει.

Αλλά δεν υπάρχει τέτοια φωτιά όπως η δική μας που είναι φτιαγμένη για να δίνει φως, αυτή η φωτιά κι ας κάψει κάποιον, αλλά δίνει φως, αλλά αυτό είναι μαύρη φωτιά όπως το μαζούτ και δισεκατομμύρια φορές πιο ζεστή από αυτό. Έτσι λέει ο μακαριστός Ιερώνυμος.

Τι μεγάλη είναι η φωτιά που λιώνει το ατσάλι, κι όμως είναι ασύλληπτα αδύναμη σε σύγκριση με τη φωτιά της κόλασης, σαν να είναι ζωγραφισμένη στους τοίχους, σαν να βλέπεις φωτιά στον τοίχο με μπογιά και να μην καίγεσαι.

Έτσι είναι αδύναμη αυτή η φωτιά σε σύγκριση με τη φωτιά της κόλασης. Η άσβεστη φωτιά δεν χρειάζεται πια ύλη εκεί, όπως λέει ο άγιος Εφραίμ: «Δεν υπάρχουν κάποιοι που την ανάβουν με ύλη από αυτόν τον κόσμο». Υπάρχει άσβεστη φωτιά, δεν είναι φωτιά με αναμμένα ξύλα αλλά καίει με την ανείπωτη μανία της οργής του Θεού προς τους αμαρτωλούς.

Αυτή η λίμνη της φωτιάς για την οποία λέει στην Αποκάλυψη δεν έχει πάτο, για πάντα καίει όλα τα κακά πνεύματα και τα βασανίζει για πάντα.

Γι αυτό ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: Κανένας από τους ανθρώπους που θυμούνται τη Γέεννα δεν θα καταλήξει στη Γέεννα . Ότι αυτός που σκέφτεται την κόλαση δραπετεύει από την κόλαση. Αυτός που θυμάται τη Γέεννα δραπετεύει. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να θυμάται την κόλαση, που είναι τόσο φοβερό έργο και να καταλήξει στην κόλαση.

Διότι μόλις θυμηθεί την κόλαση αποφεύγει την αμαρτία και αρχίζει να κάνει την καλή πράξη και ομολογεί τον εαυτό του, κάνει μια καλή αρχή, κάνει τον κανόνα του και κατευθύνει τη ζωή του.

Είναι σαν αυτόν για τον οποίο λέγεται στο Ευαγγέλιο: «Ότι το έργο σου δεν είναι πια σαν χθες και μεθαύριο. ο άνθρωπος μπορεί να είναι διάβολος μέχρι σήμερα και αύριο να γίνει φωτισμένος άγγελος». Μόνο να θυμόμαστε την κόλαση, αν ξεχάσετε την κόλαση καταλήγετε στην κόλαση και αν δεν ξεχάσετε την κόλαση δεν φτάνετε εκεί.

Εδώ θα σας πω μια ιστορία για την κόλαση και την αιωνιότητα της κόλασης, η οποία βρίσκεται γραμμένη σε ένα παλιό βιβλίο.

Στο Άγιο Όρος του Άθως ζούσε ένας μοναχός ονόματι Αντρέας. Και έζησε αγία ζωή στην παρθενία, την ασκητική, τη νηστεία, την προσευχή και την αγρυπνία, στους ιερούς στοχασμούς και στην κατάσκεψη των Αγίων Γραφών. Όμως αρρώστησε όταν ήταν σχεδόν τριάντα ετών και έμεινε έντεκα χρόνια χωρίς να πεθάνει.

Τότε, σύμφωνα με τη δικαιοσύνη, αυτός ο μοναχός έκανε στον εαυτό του την ερώτηση: «Γιατί υποφέρω;». Επειδή δεν είχε τόσο βαριές αμαρτίες να υποφέρει στη γη μια τέτοια φοβερή ασθένεια. Και ο καημένος άρχισε όπως κάθε άνθρωπος που δεν αντέχει να προσεύχεται έτσι στον Θεό:

«Κύριε, ένα μόνο σου ζητώ, δηλαδή: ή να πεθάνω ή να γίνω καλά, γιατί δεν μπορώ να περιμένω άλλο! Το μόνο που μου μένει είναι κόκαλα και δέρμα!».

Καθώς προσευχόταν έτσι μια νύχτα ένα καταπληκτικό φως έλαμψε στο κελί του. Φοβόταν ότι ήταν από τους διαβόλους γιατί και ο διάβολος είναι φτιαγμένος κατ εικόνα Χριστού, κατ εικόνα αγγέλου, κατ εικόνα αγίου που λάμπει σαν ήλιος και μπορεί να σε παραπλανήσει.

Αυτό λέει ο Άγιος Απόστολος Παύλος: Δεν είναι περίεργο που ο ίδιος ο Σατανάς μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός και λειτουργός της δικαιοσύνης. Δηλαδή, οι δαίμονες μπορούν να μεταμφιεστούν σε υπηρέτες της δικαιοσύνης.

Φοβήθηκε λοιπόν ο μοναχός και άρχισε να σταυρώνεται. Και αμέσως είδε ότι μπήκε στην πόρτα του ένας νέος με πολύ όμορφο πρόσωπο, πολύ υπέροχος με χρυσή ράβδο στο χέρι, με στέμμα στο κεφάλι και χρυσό σταυρό στο μέτωπο, και του είπε:

- Μη φοβάσαι, πατέρα, δεν είμαι ο διάβολος. Είμαι ο φύλακας άγγελος της ζωής σου και ο Θεός με έστειλε να σου πω κάτι. Είμαι πάντα μαζί σου, βλέπω όλους τους στεναγμούς, όλα τα δάκρυά σου, όλους τους αναστεναγμούς, όλους τους πόνους, όλα τα δεινά σου τα ξέρω. Όταν κοιμάσαι εγω δεν κοιμάμαι ποτέ. Εσύ τρως, εγώ δεν τρώω, εσύ πίνεις, εγώ δεν πίνω.

Θυμήσου ότι λέει στον ψαλμωδό: Ο άγγελος του Κυρίου θα στρατοπεδεύσει γύρω από αυτούς που τον φοβούνται και θα τους ελευθερώσει, και αυτός που σε φυλάει δεν θα κοιμηθεί.

Λοιπόν, πατέρα, ξέρω τα προβλήματά σου. Αλλά εδώ που είσαι, άρχισες για λίγο να προσεύχεσαι στον Θεό έτσι: «Κύριε, ή να πεθάνω ή να γίνω καλά γιατί δεν μπορώ να περιμένω άλλο!». Και ο Θεός με έστειλε να σου πω δύο πράγματα:

«Θέλεις να υπομείνεις την ασθένεια για έναν ακόμη χρόνο στη γη ή να περάσεις τρεις ώρες στην κόλαση;».

Εκείνος όμως όταν το άκουσε είπε:

- Κύριε, άγγελε Κυρίου, εσύ που ξέρεις τα δεινά μου, να ξαπλώσω στη γη άλλον έναν χρόνο; Δεν ξέρεις ότι μια νύχτα μου φαίνεται σαν έτος και ότι όλες οι ασθένειες ειδικά τη νύχτα είναι σκληρές; Πώς θα το αντέξω λοιπόν; Ξέρω ως άνθρωπος ότι έχω αναγκάσει τον εαυτό μου από τότε που ήρθα στο Άγιο Όρος να κάνω το θέλημα του Θεού.

Και ο άγγελος του Κυρίου είπε:

- Δεν υποφέρεις για τον εαυτό σου. Υποφέρεις για τους συγγενείς σου που είναι στην κόλαση και ο Θεός σε βρήκε και θέλει με τον κόπο και τα βάσανά σου να βγάλει από την κόλαση τους συγγενείς σου μέχρι την ένατη γενιά. Έτσι γίνεται αν ένας καλός μοναχός κάνει το καθήκον του, πολλοί από το είδος του σώζονται μέσω αυτού.

Δεν άκουσες τι λέει ο προφήτης Ιερεμίας; Ο Θεός ξεπληρώνει τις αμαρτίες των γονέων στα παιδιά μέχρι την τέταρτη γενιά .

Άρα υποφέρεις για τους προγόνους σου. Αλλά αν θέλεις να βγάλεις από την κόλαση αυτούς τους συγγενής σου, ξάπλωσε έναν ακόμη χρόνο στη γη ή τρεις ώρες στην κόλαση. Πρόσεχε όμως τι θα πεις του είπε ο άγγελος, γιατί αυτή τη στιγμή σου πήρα την ψυχή!

Κάθισε και σκέφτηκε.

- Σκέψου καλά! είπε ο άγγελος.

 Τρεις ώρες στην κόλαση!

Όταν είπε αυτά τα λόγια του πήρε την ψυχή. Και πού το πήρε; Τον πήγε στη Γέεννα που προανέφερα, το πιο σκληρό μέρος της κόλασης που φοβούνται ακόμη και οι διάβολοι.

Και όταν τον πήγε εκεί και τον έβαλε στη μαύρη φωτιά ένα δισεκατομμύριο φορές πιο καυτή από αυτή, τον τύλιξε το σκοτάδι που βασίλευε παντού και άρχισε να βρυχάται και να γκρινιάζει από τον πόνο γιατί οι δράκοι της φωτιάς άρχισαν να τον καταβροχθίζουν και να τον βασανίζουν. Εκείνος, όταν είδε τον εαυτό του εκεί και είδε τόση απόγνωση και τόσο κλάμα και τόσο πόνο και τόσο φόβο και τόση φωτιά, άρχισε να φωνάζει όσο πιο δυνατά μπορούσε: «Κύριε, ελέησόν με! Θέε συγχώρεσέ με!"

Μετά από μια ώρα, ένα φως διέλυσε το σκοτάδι και εμφανίστηκε ο άγγελος του Κυρίου. Όταν τον είδε, άρχισε να χτυπάει τα χέρια του και φώναξε έτσι:

 Αλίμονο σε μένα! Αλίμονο σε μένα! Αλίμονο σε μένα! Τους πίστεψα όλους, αλλά δεν πίστευα ότι ένας άγγελος θα έλεγε ψέματα!

- Τι δεν σκέφτηκες, πάτερ Αντρέα;

- Δεν πίστευα ότι ένας άγγελος Κυρίου μπορούσε να πει ψέματα!

- Πώς γίνεται κάτι τέτοιο, να λέω ψέματα; Δεν είμαι αμαρτωλός άνθρωπος, δεν είμαι κακό πνεύμα διάβολος. Δεν μπορώ να αμαρτήσω, δεν μπορώ να πω ψέματα. Πώς μπορώ να πω ψέματα, είμαι ακτίνα θεότητας, είμαι το δεύτερο φως από το πρώτο φως. Πώς θα μπορούσα να πω ψέματα;

- Μα πώς μιλούσαμε στο κελί μου;

- Πως;

- Δεν ήταν που θα με βγάλεις από εδώ μετά από τρεις ώρες; Ιδού, πέρασαν περισσότερα από τριακόσια χρόνια από τότε που μόχθησα εδώ!

Ο άγγελος του είπε:

- Η αλήθεια είναι ο Χριστός. Έχει περάσει μόλις μια ώρα και έχεις ακόμα δύο ώρες.

- Δύο ώρες; φώναξε με φρίκη ο μοναχός. Είναι δυνατόν να έχει περάσει μόνο μια ώρα;

- Ήρθα να δω αν μπορείς να κάνεις υπομονή.

Τότε ο μοναχός Αντρέας είπε:

- Κύριε, αν αυτή είναι η αλήθεια, ότι έχει περάσει μόλις μια ώρα από τότε που υποφέρω εδώ στην κόλαση, πάρε με πίσω στο πληγωμένο και άρρωστο σώμα μου και άσε με να υποφέρω εκεί, όχι για ένα χρόνο αλλά για εκατοντάδες χρόνια, ναι ακόμα και μέχρι την έλευση του Χριστού, αν δεν μείνω ούτε μια στιγμή στην άσβεστη φωτιά!

Και αμέσως, με την ταχύτητα της σκέψης ο άγγελος τον πήρε και τον μετέφερε πίσω στο σώμα του.

Ποιος ήξερε ότι ένα ρολόι ήταν νεκρό; Όταν ξαναζωντάνεψε άρχισε να φωνάζει:

- ΔΕΙΞΤΕ μου ελεος! ΔΕΙΞΤΕ μου ελεος!

Και ήρθε ο μοναχός που τον πρόσεχε και τον ρώτησε:

 Τι είναι, πατέρα! γιατί φωνάζεις

- Να μαζευτεί όλο το συμβούλιο του μοναστηριού.

Εκεί ήταν τριακόσιοι μοναχοί και τον έβαλαν σε ένα ψηλό μέρος και τους είπε όλο το θαύμα που του συνέβη, ότι έμεινε μια ώρα στην κόλαση και του φάνηκε περισσότερα από τριακόσια χρόνια. Ο καιρός πέρασε τόσο δύσκολα.

Είθε το έλεος  του Θεού και της Μητέρας του Θεού να μας διαφυλάξει όλους εμάς που είμαστε εδώ, ο Θεός να μην επιτρέψει σε κανέναν από εμάς να δοκιμάσει τους πόνους και τα μαρτύρια της κόλασης με κανέναν τρόπο. Και όλοι μας, με το δώρο του Σωτήρος και τη μεσιτεία της Μητέρας του Θεού, του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή και όλων των αγίων να σωθούμε και να ανακουφιστούμε πριν φύγουμε από αυτόν τον κόσμο και να συναντηθούμε όλοι στην επόμενη ηλικία για να αιώνια χαρά.

Το όγδοο έργο της κόλαση είναι η απόγνωση. Εκεί όλοι απελπίζονται από το έλεος του Θεού ενθυμούμενοι τον λόγο του Ευαγγελίου, ότι η πόρτα έκλεισε και ότι δεν υπάρχει πια μετάνοια στην κόλαση.

Το ένατο έργο στην κόλαση είναι η αιωνιότητα που κρατά τόσα δισεκατομμύρια ψυχές. Δεν υπάρχει πλέον όριο, δηλαδή ο άνθρωπος δεν πρέπει να αντέξει χίλια χρόνια ή εκατό χιλιάδες χρόνια, αλλά για πάντα στην αιωνιότητα.

Ποιος μπορεί να πει έστω και ένα από τα έργα πόσα δεινά φέρνει στην ανθρώπινη φύση; Οι δίκαιοι μετά το τέλος λαμβάνουν τις τέσσερις ιδιότητες του σώματος και οι αμαρτωλοί λαμβάνουν επίσης μία: την ιδιότητα της αθανασίας.

Λαμβάνουν αθάνατα σώματα για να καούν για πάντα και να μην αναλωθούν, να βασανίζεσαι για πάντα και να μην ξεφεύγουν. Να διψούν για πάντα και να μην έχουν νερό, ας πεινούν για πάντα και ας μην έχουν φαγητό.

Οι νεκροί έχουν αθανασία μετά από την κρίση, οι κολασμένοι όπως λέει ο Χριστός να βασανίζουν για πάντα. Αμήν.








Μοιράσου το με τους φίλους σου