Το παρακάτω γράμμα βρέθηκε στο παλτό ενός εικοσάχρονου νεκρού Ρώσου στρατιώτη στις 11 Μαΐου
Άκου, Θεέ μου...
Δεν σου έχω μιλήσει ποτέ στη ζωή μου, αλλά σήμερα θέλω να σε χαιρετήσω.
Ξέρεις, από παιδί μου έλεγαν ότι δεν υπάρχεις. Και εγώ, ένας ανόητος, τους πίστεψα.
Δεν σκέφτηκα ποτέ τις δημιουργίες σου. Και απόψε κοίταξα από τον κρατήρα που χτύπησε μια χειροβομβίδα τον έναστρο ουρανό που ήταν από πάνω μου.
Ξαφνικά συνειδητοποίησα θαυμάζοντας το σύμπαν πώς, σκληρή είναι η εξαπάτηση πως δεν υπάρχεις.
Δεν ξέρω Θεέ μου αν θα μου δώσεις ένα χέρι βοηθείας, αλλά θα στο πω και θα με καταλάβεις: δεν είναι παράξενο που μέσα σε μια τρομακτική κόλαση άνοιξε ξαφνικά ένα φως και εγώ σε αναγνώρισα;
Και εκτός αυτού, δεν έχω τίποτα να πω, μόνο ότι χαίρομαι που σε γνώρισα.
Τα μεσάνυχτα έχουμε προγραμματίσει να επιτεθούμε, αλλά δεν φοβάμαι: Μας κοιτάς...
Όταν έρθει το Σήμα θα πρέπει να φύγω.
Ένιωσα καλά μαζί σου. Θέλω επίσης να σου πω ότι, όπως ξέρεις η μάχη θα είναι σκληρή, και ίσως τη νύχτα να σου χτυπήσω την πόρτα.
Και έτσι, παρόλο που δεν ήμουν φίλος σου μέχρι τώρα, θα μου επιτρέψεις να μπω όταν έρθω;
Αλλά νομίζω ότι κλαίω. Θεέ μου, βλέπεις, αυτό που μου συνέβη είναι ότι σήμερα έλαβα την όρασή μου.
Αντίο, Θεέ μου, φεύγω για την επιχείρηση. Και μάλλον δεν θα επιστρέψω ξανά πίσω σε αυτόν τον κόσμο.
Τι περίεργο, αλλά τώρα δεν φοβάμαι τον θάνατο!
Πηγή:https://ok.ru
Μοιράσου το με τους φίλους σου