Το ερώτημα δεν είναι καθόλου περιττό: Μήπως μας χρησιμοποιούν χρησιμοποιώντας τον Θεό στην Πολιτική;
Γράφει: Πολιτικός Επιστήμονας - Στατιστικολόγος Ε.Η
ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ: είναι μια πολύ γνωστή εβραϊκή λέξη, της οποίας τα διακριτικά κακά ήταν η υπερηφάνεια, η απληστία και η υποκρισία που καλύπτονται από εξωτερικές αξιώσεις στην ασυνήθιστη αγιότητα που εμπορεύεται τη χάρη του Θεού.
Εξαιτίας της αύξησης της ανομίας, η αγάπη πολλών έχει παγώσει. Το προζύμι υπερηφάνειας, τεμπελιάς και πανουργίας των Φαρισαίων έχει πλέον εισέλθει στην εκκλησιαστική ζωή, και μόνο οι ίδιοι οι Φαρισαίοι δεν το προσέχουν αυτό.
Πρόσφατα ακούγονται μάλλον περίεργες κρίσεις σχετικά με τη συμμετοχή Ορθοδόξων Χριστιανών (λαϊκών) στην πολιτική ζωή.
Οι Ορθόδοξοι δεν πρέπει να κινούνται στο πολιτικό επίπεδο γιατί μια τέτοια τάση αντικαθιστά το αληθινό περιεχόμενο του χριστιανικού κηρύγματος.
Ως επιβεβαίωση μιας τέτοιας θέσης παρατίθενται τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Η μάχη μας δεν είναι ενάντια στο αίμα και τη σάρκα, αλλά ενάντια σε ηγεμονίες, ενάντια στις αρχές, ενάντια στους άρχοντες του σκότους αυτού του κόσμου, ενάντια στα πνεύματα της κακίας σε υψηλούς τόπους.
Από τη ζωή μας γνωρίζουμε ότι τέτοιες έννοιες όπως «πολιτική» και «ευπρέπεια» σπάνια συνυπάρχουν μεταξύ τους, και οι τεχνολογίες χειραγώγησης είναι τόσο κοινές και οι χρήστες τους είναι τόσο κυνικοί, που υπάρχει κάθε λόγος να ανησυχούμε για το συμμετοχή των Ορθοδόξων αγωνιστών που πλανήθηκαν σε δράσεις με πολιτικό χρωματισμό!
Σε αυτό το πλαίσιο, το ερώτημα δεν είναι καθόλου περιττό μήπως μας χρησιμοποιούν;
Η πολιτική είναι ένας πολύ περίπλοκος τομέας των ανθρώπινων σχέσεων και πολλά στην πολιτική είναι κρυμμένα, ακατανόητα για τους απλούς και αγαθούς ανθρώπους.
Αν οι κληρικοί, ασχολούνται με την πολιτική, τότε ποιος θα διδάξει στους ανθρώπους το νόμο του Θεού;
Γιατί η κατανόηση, η εμβάπτιση στην πολιτική αφήνει ένα αποτύπωμα στην ανθρώπινη ψυχή και η λέξη δεν γίνεται πλέον τόσο αμερόληπτη και ισορροπημένη, βασισμένη στο Ευαγγέλιο, αναμειγνύεται η ανθρώπινη λογική, οι επιθυμίες, τα συναισθήματα και οι προσωπικές φιλοδοξίες.
Η επιθυμία να βοηθηθούν οι άνθρωποι είναι ανάμεικτη, αλλά δεν λαμβάνουν υπόψη ποιο είναι το θέλημα του Θεού, ποιος είναι ο τρόπος που είναι ευάρεστος στον Θεό και τι λέει το Ευαγγέλιο γι αυτό.
Καθήκον των ορθοδόξων είναι να μιλήσουμε κυρίως για την αρετή και την αμαρτία, για τον δρόμο προς τη διόρθωση, την υπέρβαση των αμαρτωλών λαθών του παρελθόντος, την ενότητα της κοινωνίας στη βάση των χριστιανικών και πνευματικών αξιών.
Μιλώντας για συμμετοχή στην πολιτική, νομίζω ότι επιτρέπεται οποιαδήποτε θετική δραστηριότητα σε έναν λαϊκό από αυτή την άποψη.
Το μόνο που απαιτείται από έναν Χριστιανό που είναι υποψήφιος για κάποιο είδος εκλογικής θέσης είναι να μην λέει ψέματα και να κρατά τον λόγο του που δόθηκε πριν τις εκλογές. Για το σήμερα, πράγμα αδύνατον.
Όσο για τους ιερείς, θεωρώ αδύνατον να συμμετέχουν σε πολιτικά πράγματα. Αν και για οποιοδήποτε πολιτικό θέμα μπορούν να έχουν τη δική τους άποψη και ακόμη και να την εκφράσουν, αλλά μόνο σε ιδιωτικές συνομιλίες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουν προεκλογική προπαγάνδα υπέρ αυτού ή εκείνου του πολιτικού κόμματος από τον άμβωνα.
Γενικά, ένας ιερέας πρέπει να παρακολουθεί προσεκτικά τις κρίσεις και τις εκτιμήσεις του για ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόβλημα και να μην μιλάει γι αυτό στο Διαδίκτυο ή στα ΜΜΕ.
Ό,τι και να λένε για τους ιερείς, ο κόσμος ακούει τη γνώμη του ιερέα. Και οποιαδήποτε από τα αδιάφορα λόγια τους μπορεί να χρησιμεύσει ως καταλύτης για κάποια απρόβλεπτα γεγονότα.
Το πρώτο μας καθήκον σαν ορθόδοξοι, είναι να μην κρίνουμε κανέναν. Πράγμα αδύνατο για έναν πολιτικό.
Συνήθως η πολιτική είναι πολύ, πολύ κοσμική. Για παράδειγμα, διακρίνεται από οπορτουνισμό, έτσι ώστε σε κάποια χρονική περίοδο ένας πολιτικός μπορεί να λέει ένα πράγμα και σε μια άλλη χρονική περίοδο - ακριβώς το αντίθετο.
Υπό αυτή την έννοια, η Εκκλησία πρέπει να είναι υπεράνω της πολιτικής, ελεύθερη και ανεξάρτητη από αυτήν, ώστε σε όλες τις εποχές, ανεξάρτητα από τα είδη και τις μεθόδους της κρατικής δομής, να διακηρύττει το ίδιο ευαγγέλιο, να μαρτυρεί την αγνότητα, την ηθική και τα υψηλά πνευματικά ιδανικά.
Το κύριο πρόβλημα μας στην Ελλάδα των ορθοδόξων, δεν είναι η απουσία ισχυρών πολιτικών, αλλά η έλλειψη αγίων, των οποίων το παράδειγμα θα γινόταν μια ισχυρή αναγεννητική δύναμη.
Η κύρια κατευθυντήρια γραμμή στην εξωτερική και εσωτερική πολιτική για εμάς, ως λαός που αγωνίζεται να διατηρήσει την ορθόδοξη ταυτότητά του, είναι τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: Λέω και παρακαλώ από τον Κύριο να μην ενεργείτε πια όπως ενεργούν οι άλλοι λαοί, στη ματαιότητα του νου τους, σκοτισμένοι στο μυαλό τους, αποξενωμένοι από τη ζωή του Θεού, εξαιτίας της άγνοιάς τους και της σκληρότητας της καρδιάς τους. Αυτοί, αφού έφτασαν στην αναισθησία, επιδόθηκαν στην ακολασία, ώστε να κάνουν κάθε ακαθαρσία.
Η Εκκλησία δεν είναι απλώς μια συγκέντρωση πιστών, αλλά ένας πυλώνας και επιβεβαίωση της αλήθειας, η πληρότητα εκείνου που γεμίζει τα πάντα σε όλα. Η Εκκλησία είναι ο ίδιος ο Χριστός, και είναι ο ίδιος χθες, σήμερα και για πάντα
Μοιράσου το με τους φίλους σου