Η υπόθεση Οτσαλάν από τα ανατολικά δημοσιεύματα: Πώς οι διεθνείς υπηρεσίες πληροφοριών απήγαγαν τον Οτσαλάν

Η προσφυγή του ηγέτη στην Ευρώπη και η άρνησή του να τον υποδεχθεί αποκάλυψε το ψεύδος και την υποκρισία της ευρωπαϊκής δημοκρατίας και τους ισχυρισμούς της για προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

 Μετά την αποχώρηση του ηγέτη Οτσαλάν από τη Συρία, έγινε σαφές ότι υπάρχει μια συμφωνία και μια συνωμοσία στον ορίζοντα, ειδικά μετά από μια σειρά τουρκικών απειλών για στρατιωτική εισβολή στη Συρία. Αυτή η συνωμοσία έφερε τα χαρακτηριστικά της διεθνούς και περιφερειακής υπηρεσίας πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων: (Ισραήλ, Αμερική, Αγγλία, Κένυα, Ελλάδα, Τουρκία).

 Αυτή η πολύπλοκη πλοκή προετοιμάστηκε στα σκοτεινά δωμάτια των Ηνωμένων Πολιτειών για να ευχαριστήσει την Τουρκία, καθώς άσκησε διπλωματικές, πολιτικές πιέσεις και πιέσεις ασφαλείας μέσω των οποίων εμπόδιζε τις ευρωπαϊκές και δυτικές χώρες να υποδεχθούν τον ηγέτη Οτσαλάν, προκειμένου να μην του παράσχουν κανένα ασφαλές καταφύγιο. .

 Βλέποντας την πορεία του συντονισμού και της προετοιμασίας για αυτή τη συνωμοσία, αποδεικνύεται ότι υπάρχει μια απειλή για τον κόσμο που πρέπει να εξαλειφθεί. Από την Αμερική στη Ρωσική Ομοσπονδία μέχρι την Ευρωπαϊκή Ένωση, από την Τουρκία στην Ελλάδα και την Κένυα μέχρι το Τατζικιστάν, τα νήματα αυτής της συνωμοσίας πλέκονταν με τη συμμετοχή όλων αυτών των χωρών που κυνηγούσαν τα οφέλη του φιλελευθερισμού στην καπιταλιστική νεωτερικότητα και είδαν στον ηγέτη Ο Οτσαλάν απειλεί τα συμφέροντά του.

 Εν μία νυκτί, οι δύο ιστορικοί αρχαίοι εχθροί (Τουρκία και Ελλάδα) ενώθηκαν και έκαναν συμμαχίες και συμφωνίες σε βάρος ενός ηγέτη που άλλαξε την πορεία της πικρής και αιματοβαμμένης ιστορίας τους.

 Όσο για την Αγγλία, τον κύριο του χρήματος και του κύρους στον κόσμο, ήταν η πιο έμπειρη από όλες αυτές τις συνωμοτικές δυνάμεις, καθώς ήταν καχύποπτη για τις έννοιες του ηγέτη Οτσαλάν, βλέποντας σε αυτήν μια απειλή για την επιβολή της καπιταλιστικής της ηγεμονίας στον κόσμο. Έσπευσα να τον χαρακτηρίσω απόκληρο.

Όσο για το Ισραήλ, που θέλει να επιβάλει την ηγεμονία του στη Μέση Ανατολή, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απαγωγή του ηγέτη Οτσαλάν παρακολουθώντας τις επαφές της Μοσάντ και γνωρίζοντας πού κατευθυνόταν κάθε φορά για να βρει τον ηγέτη Οτσαλάν με οποιοδήποτε κόστος και η απαγωγή του ονομάστηκε «Μαύρη Λειτουργία».

Το 1988, πραγματοποιήθηκε ένας ελιγμός στη Νέα Υόρκη με το όνομα «Καταστολή της εξέγερσης της Ανατολικής Τουρκίας από τον Τουρκικό Στρατό και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής». Εκεί ξεκίνησε ξεκάθαρα και δημόσια η αμερικανοτουρκική συνεργασία για να χτυπηθεί η κουρδική βούληση.

 Το τουρκικό κράτος κατοχής δεν έχει ηρεμήσει στη διοργάνωση διεθνών εκστρατειών με στόχο την απομάκρυνση του ηγέτη Οτσαλάν από τη Συρία από το 1989 και έχει απειλήσει επανειλημμένα να του κηρύξει πόλεμο, εκμεταλλευόμενος τις διάσπαρτες συνθήκες στη Μέση Ανατολή.

 Μας έδωσαν το πράσινο φως για την εξάλειψη του PKK

 Το τουρκικό κράτος κατοχής απολάμβανε την απόλυτη υποστήριξη των κυρίαρχων δυνάμεων του κόσμου και το ώθησε να συνάψει στρατηγικές στρατιωτικές σχέσεις εταιρικής σχέσης με το Ισραήλ το 1996. Αυτά τα γεγονότα αποκαλύφθηκαν από όσα είπε ο Dogan Guresh, ο οποίος ανέλαβε τη θέση του Τούρκου Αρχηγού Γενικού Επιτελείου κατά την επιστροφή του από την πρώτη του επίσκεψη στην Αγγλία, δήλωσε, είπε, «Μας έδωσαν το πράσινο φως για την εξάλειψη του PKK».

Στις 6 Μαΐου 1996, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες κατάφεραν να διεισδύσουν στην ασφάλεια της Συρίας και προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον ηγέτη Οτσαλάν στη Δαμασκό πυροδοτώντας ένα παγιδευμένο αυτοκίνητο, αλλά απέτυχαν. Ωστόσο, αυτή η επιχείρηση άνοιξε το δρόμο για τη διεθνή συνωμοσία.

 Τα νήματα της συνωμοσίας άρχισαν να υφαίνουν με τη συνάντηση που έγινε μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Κλίντον και του Σύρου προέδρου Χαφέζ αλ Άσαντ για το πρόβλημα της εξόδου του ηγέτη Οτσαλάν από τη Συρία. Η πρώτη συνάντηση έγινε στη Δαμασκό και η δεύτερη στην Ελβετία.

 Η Τουρκία χρησιμοποίησε τις πολιτικές της που βασίζονται στον εκβιασμό κατά της Συρίας σε πολλά αρχεία για να βγάλει τον ηγέτη Οτσαλάν, συμπεριλαμβανομένης της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης που είχε αναπτυχθεί στον πόλεμο της 6ης Οκτωβρίου 1973 για να εντείνει περισσότερο την τουρκική υποστήριξη προς το Ισραήλ και να απειλήσει τη Συρία. Η Τουρκία την απείλησε επίσης με το αρχείο της κατεχόμενης Ταξιαρχίας Iskenderun, αποκόπτοντας το νερό και τον έλεγχο στον ποταμό Ευφράτη ως κάρτα πίεσης.

Η τουρκική πίεση συνεχίστηκε στο καθεστώς Άσαντ, καθώς η Αίγυπτος μετέφερε τουρκικά προειδοποιητικά μηνύματα στη Συρία. Το φθινόπωρο του 1998, ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ απείλησε τη Συρία ότι θα πυροδοτήσει τον πόλεμο εάν ο ηγέτης Οτσαλάν δεν τον άφηνε και άρχισε να κινητοποιεί τους στρατιώτες του στα συρροτουρκικά σύνορα.

 Μετά την έναρξη των νημάτων της διεθνούς συνωμοσίας κατά του ηγέτη Οτσαλάν, η Τουρκία πήδηξε σε όλα τα ακανθώδη ζητήματα και ζητήματα και όρισε να επιλυθεί με τη Συρία υπό την προϋπόθεση ότι θα εφαρμοστούν οι όροι της. Πράγματι, η Τουρκία επέβαλε μια ταπεινωτική συμφωνία υπό τον τίτλο "Συμφωνία των Αδάνων" που αναδιοργάνωσε τις σχέσεις μεταξύ των δύο μερών από την πλευρά της ασφάλειας και των πληροφοριών για την καταπολέμηση του PKK. ". Η Συρία συμφώνησε με όλες τις τουρκικές απαιτήσεις που παραβιάζουν το σεβασμό της συριακής κυριαρχίας και των εδαφών της.

Μετά την τουρκική πίεση στη Συρία και την απειλή στρατιωτικής επίθεσης, ο ηγέτης Οτσαλάν εγκατέλειψε τη Συρία, κατευθυνόμενος προς την Ευρώπη, που διεκδικεί τη δημοκρατία και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για να λύσει πολιτικά το κουρδικό ζήτημα.

 Η Ελλάδα έπαιξε τον ρόλο της στο σενάριο του ασύλου του ηγέτη Οτσαλάν

 Το πρώτο αεροπλάνο του Οτσαλάν προσγειώθηκε στην Αθήνα και με την άφιξή του στις 9 Οκτωβρίου άρχισαν να ξετυλίγονται τα νήματα της συνωμοσίας και η ελληνική νοημοσύνη είχε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία αυτής της συνωμοσίας, παίζοντας το ρόλο της στο σενάριο της εξόδου. και άσυλο στην Αθήνα.

 Είναι πιθανό η Αμερική να έχει δώσει υποσχέσεις στην Ελλάδα να λύσει τα προβλήματά της με την Τουρκία για το Αιγαίο και την Κύπρο, ενώ η Τουρκία έχει λάβει μια εντελώς διαφορετική και συγκαταβατική θέση στο θέμα αυτό.

 Οι μυστικές υπηρεσίες αρνήθηκαν την παρουσία του αρχηγού σε ελληνικό έδαφος, έστω και προσωρινά

 Ο αρχηγός Οτσαλάν έγινε δεκτός από τον Καλενδρίδη (πιστεύεται ότι ήταν οπαδός του Gladio της Ελλάδας) και είχε μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Τουρκία ως υπεύθυνος αξιωματικός στο ΝΑΤΟ, παρίστανε τον φίλο του Οτσαλάν και όταν ο αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Αθήνας, ο αξιωματικός αεροπορίας και ο αρχηγός πληροφοριών Σταυρακάκη αρνήθηκαν αλαζονικά και πεισματικά, την είσοδο του αρχηγού Οτσαλάν στο ελληνικό έδαφος, έστω και προσωρινά.

 Αυτή ήταν μια μεγάλη ντροπή για την Ελλάδα, και ίσως η μεγαλύτερη στην ιστορία της, με τόση ποσότητα προδοσίας, που δεν είχε διαπράξει ποτέ η Ελλάδα, έτσι ώστε η ιστορία να μην έχει γνωρίσει τέτοια προδοσία πρόσφατα.

Ο αρχηγός άλλαξε κατεύθυνση προς τη Μόσχα, η οποία υπέφερε από οικονομική κρίση σε ελληνικό αεροπλάνο, και εκεί ο επικεφαλής της Ρωσικής Εσωτερικής Πληροφορίας, πεισματάρης και αλαζονικός στη συμπεριφορά του, σταμάτησε τον ηγέτη Οτσαλάν, οπότε έμεινε για 33 ημέρες κρυφά με πολιτικοί εβραϊκής καταγωγής.

Όσον αφορά την οικονομική διάσταση της συνωμοσίας, το Ισραήλ και η Αμερική έστειλαν αντιπροσωπεία στη Ρωσία και στο τέλος συμφώνησαν στην έξοδο του αρχηγού Οτσαλάν από τη Ρωσία, η οποία ζούσε σε πολύ δύσκολες οικονομικές συνθήκες, καθώς απέκτησε ένα χρηματικό ποσό και έργο Blue Stream, με αντάλλαγμα τη συμμετοχή του στη συνωμοσία.

Το έργο Blue Stream είναι ο κύριος αγωγός φυσικού αερίου κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας που μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Ρωσία στην Τουρκία. Ο αγωγός ιδρύθηκε από την ολλανδική Blue Stream Pipeline Company, μια κοινοπραξία μεταξύ της ρωσικής Gazprom και της ιταλικής Eni, αλλά η Ρωσία έλαβε επίσης δάνειο 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το ΔΝΤ.

Ο ηγέτης Οτσαλάν είχε επιλέξει να κατευθυνθεί προς τη Μόσχα πιστεύοντας ότι είχαν ζήσει μια σοσιαλιστική εμπειρία που κράτησε επτά δεκαετίες και δεν περίμενε ότι θα υπέφεραν από τέτοια έλλειψη ηθικού μπροστά στον φιλελεύθερο καπιταλισμό.

Ο Οτσαλάν αποφάσισε και αυτή τη φορά κατευθύνθηκε προς τη Ρώμη σε μια άλλη επικίνδυνη περιπέτεια. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Massimo DAlema ήταν θερμός αλλά ανίκανος να δώσει καμία πλήρη πολιτική εγγύηση.

Η παρουσία του ηγέτη στην Ιταλία προκάλεσε διπλωματική κρίση μεταξύ Άγκυρας και Ρώμης, η οποία αρνήθηκε να τον παραδώσει επειδή η Τουρκία εξακολουθούσε να εκδίδει θανατικές ποινές, οπότε ο διοικητής αποφάσισε να φύγει με την πρώτη ευκαιρία που είχε.

Ο διοικητής Οτσαλάν κατευθύνθηκε ξανά στη Ρωσία. Ο διοικητής θεώρησε ότι η μετάβασή του εκεί ήταν λάθος και εξαπάτηση λόγω της συμπεριφοράς του μεσολαβητή που βρισκόταν στη Μόσχα, του Numan Ugar, ο οποίος είχε παίξει το ρόλο του σε αυτό.

 Όταν το αεροπλάνο του Οτσαλάν προσγειώθηκε στη Μόσχα, η ρωσική εσωτερική υπηρεσία πληροφοριών τον πήγε στο αεροδρόμιο αφού τον έπεισαν ότι η μετάβασή του στην Αρμενία θα ήταν σύμφωνα με το σενάριο που είχε προετοιμαστεί εκ των προτέρων, αλλά αργότερα είπαν ότι η μετάβαση στην Αρμενία είχε αναβληθεί. , και ότι θα μπορούσε να πάει στο Τατζικιστάν για μια εβδομάδα.

Το φορτηγό αεροπλάνο παρέλαβε τον διοικητή Οτσαλάν και τον προσγείωσε στη Ντουσάνμπε, την πρωτεύουσα του Τατζικιστάν. Περίμενε εκεί για μια εβδομάδα σε ένα δωμάτιο από το οποίο δεν έφυγε ποτέ, μετά επέστρεψε στη Μόσχα και μετά στράφηκε πάλι προς την Αθήνα, μετά από δύο μέρες γεμάτες περιπέτειες και παγωνιά και χιόνι.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Αθηνάς, ο αρχηγός επρόκειτο να πάει στη Νότια Αφρική για να συνάψει ισχυρές διπλωματικές σχέσεις και να αποκτήσει έγκυρο επίσημο διαβατήριο, αλλά το ψέμα και η υποκρισία του ελληνικού κράτους πέτυχαν και σε αυτό το παιχνίδι.

Εξέδωσαν προειδοποίηση ότι το αεροπλάνο του Οτσαλάν δεν θα προσγειωθεί σε κανένα ευρωπαϊκό αεροδρόμιο

 Οι συνωμοτικές δυνάμεις εξέδωσαν την προειδοποίηση ότι το αεροπλάνο που μετέφερε τον Οτσαλάν δεν θα προσγειωθεί σε κανένα ευρωπαϊκό αεροδρόμιο για 24 ώρες, καθώς όπως έγινε αντιληπτό δεν άφησαν κανένα αεροδρόμιο που δέχθηκε την προσγείωση του αεροπλάνου εκτός από το αεροδρόμιο του Μινσκ στη Λευκορωσία.

Ενώ ο Οτσαλάν βρισκόταν στην πρωτεύουσα της Κένυας, Ναϊρόμπι, έμεινε για αρκετές ημέρες στο σπίτι του Έλληνα πρέσβη στο Ναϊρόμπι. Οι ελληνικές ειδικές μονάδες παρακολουθούσαν την ευκαιρία να βγάλουν τον Οτσαλάν παρά τη θέλησή του. Η αστυνομία της Κένυας ήταν επίσης έτοιμη να κάνει το ίδιο. Τα μέτρα ασφαλείας μέσα και έξω από το σπίτι ήταν επαρκή για να αποσαφηνιστεί η σοβαρότητα της κατάστασης. και λήψη έκτακτων μέτρων όσον αφορά τις οικογένειες.

 Ο Οτσαλάν παρέμεινε στο ελληνικό προξενείο στο Ναϊρόμπι για δύο εβδομάδες, κατά τη διάρκεια των οποίων έγιναν ρυθμίσεις για τον τρόπο σύλληψής του, και αφού οι αρχές της Κένυας και των ελληνικών αρχών συνεννοήθηκαν και κάλεσαν τον Οτσαλάν να φύγει από το προξενείο και να πάει στο αεροδρόμιο για να φύγει για την Ολλανδία. Ο αρχηγός μπήκε σε ένα αυτοκίνητο που οδηγούσαν αξιωματικοί ασφαλείας της Κένυας και με το πρόσχημα ότι θα κατευθυνθεί προς το αεροδρόμιο, ο αξιωματικός πήγε στην τοποθεσία μιας τουρκικής ομάδας πληροφοριών που τον περίμενε στο αεροπλάνο.

 Συμμετείχε σε αυτή τη διεθνή συνωμοσία και στην επιχείρηση απαγωγών και συλλήψεων. Ελληνικές, Κενυάτες, Αμερικανικές, Τουρκικές και Ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, στη συνέχεια ο Οτσαλάν μεταφέρθηκε στην Τουρκία.

 Αυτή η συνωμοσία που επηρέασε τον ηγέτη Οτσαλάν και τον έδεσε στο Ιμραλί είναι παρόμοια με τις συμφωνίες που έγιναν κατά του κουρδικού λαού και των λαών της περιοχής, ξεκινώντας με τη Συμφωνία Sykes-Picot το 1916, στην οποία οι διεθνείς δυνάμεις συμμετείχαν στην αλλαγή των γεωγραφικών χαρακτηριστικών του λαών που έμειναν χωρίς χαμένα δικαιώματα ανάμεσα στη διχασμένη γεωγραφία.

Από τη σύλληψή του, ο ηγέτης Αμπντουλάχ Οτσαλάν αντιμετώπισε σοβαρή απομόνωση στην απομόνωση στο νησί Ιμραλί στη Θάλασσα του Μαρμαρά στην Τουρκία. Αρχικά, επιβλήθηκε εναντίον του η θανατική ποινή, για να μετατραπεί σε ισόβια κάθειρξη μετά την κατάργηση της θανατικής ποινής το 2002, αλλά το σύστημα που χτίστηκε στο Ιμραλί και οι κακές του συνθήκες κάνουν τους ανθρώπους να ζουν παλεύοντας με το θάνατο και να εκτελούνται καθημερινά.

 Το σύστημά του είναι πιο κοντά στην φυσική καταστροφή του ανθρώπινου σώματος

 Το Ιμραλί είναι γνωστό ότι είναι ένα νησί όπου επιβάλλονται οι ποινές που επιβάλλονται σε υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους, το κλίμα του είναι εξαιρετικά υγρό και σκληρό και είναι κοντά στο να καταστρέψει σωματικά το ανθρώπινο σώμα.

 Η ζωή των Κούρδων δεν διαφέρει από μια ανοιχτή φυλακή που είναι κατάμαυρη

 Σχετικά με τη φυλακή Ιμραλί, ο Οτσαλάν λέει: «Η ζωή των Κούρδων δεν διαφέρει από μια ανοιχτή φυλακή που είναι κατάμαυρη, και αφού η ανθρώπινη ζωή εκτιμάται μόνο όταν είναι ελεύθερη, όπου η ζωή είναι χωρίς ελευθερία, αυτό το μέρος αποτελεί μια σκοτεινή φυλακή στο Αν οι άνθρωποι κατανοήσουν τα κίνητρα της ζωής τους με έναν τρόπο, όπου κι αν ζουν, δεν θα είναι σοβαρό πρόβλημα για αυτούς."

Ο Οτσαλάν λέει, "Η φυλακή Ιμραλί έχει μετατραπεί για μένα σε πεδίο μάχης της αλήθειας με όλη τη σημασία της λέξης. Προτιμώ να ζω στο δωμάτιό μου παρά να ζω με τους ανθρώπους που έχουν απωθηθεί από την καπιταλιστική νεωτερικότητα, δηλαδή το μονοπάτι της αλήθειας. Ισότητα περιλαμβάνει τη διαφορά, είτε είναι ελεύθερος είτε φυλακισμένος.

 Ο Abdullah Ocalan μετέτρεψε τη φυλακή του σε πλατφόρμα και ιστορικό σχολείο για μάθηση και παροχή λύσεων όχι μόνο για χάρη των Κούρδων, αλλά και για να δώσει αποτελεσματικές λύσεις σε όλα τα προβλήματα από τα οποία υποφέρει η ανθρωπότητα και που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός. Επομένως, το Imrali έχει γίνει ένα φιλί για όλους τους ελεύθερους ανθρώπους στον κόσμο.

Όλοι οι υπολογισμοί της καπιταλιστικής φιλελεύθερης νεωτερικότητας για τον περιορισμό των ιδεών που διατύπωσε ο ηγέτης Οτσαλάν μέσω της σύλληψής του έδειξαν ότι είναι λάθος. Η επανάσταση του PKK είναι διαφορετική από τις εξεγέρσεις που προηγήθηκαν. Σήμερα, οι Κούρδοι και οι λαοί της περιοχής είναι πιο δυνατοί μαζί.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η καταιγίδα που ξεσπά σήμερα στραγγάλισε την Τουρκία οικονομικά και πολιτικά.

 Δεν μπορεί πλέον να βγει από τα οικονομικά της δεινά και να ζήσει μαζί τους. Δέχεται επίσης μεγάλη στρατιωτική φθορά και απώλειες σε διάφορα μέτωπα. Η επίλυση του κουρδικού ζητήματος με τη βία και τη χρήση όπλων δεν θα λειτουργήσει. Εάν η Τουρκία θέλει να απαλλαγεί από αυτούς τους κύκλους κρίσεων, τα κλειδιά Η λύση βρίσκεται στο Ιμραλί.

Πηγή: https://hawarnews.com