Γιατί η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα παραδεχθούν ποτέ ότι έκαναν λάθος
Όλοι κάνουμε λάθη και το κάνουμε τακτικά. Μερικά λάθη είναι μικρά και άλλα μεγάλα.
Σε κανέναν δεν αρέσει να κάνει λάθος. Είναι μια δυσάρεστη συναισθηματική εμπειρία για όλους μας. Το ερώτημα είναι πώς αντιδρούμε όταν αποδεικνύεται ότι κάναμε λάθος.
Μερικοί από εμάς παραδέχονται ότι κάναμε λάθος και λένε, «Λοιπόν, είχες δίκιο, έκανα λάθος.
Αλλά μερικοί άνθρωποι αρνούνται να παραδεχτούν ότι κάνουν λάθος, ακόμη και μπροστά σε μια χιονοστιβάδα αποδεικτικών στοιχείων.
Τι γίνεται όμως όταν κάποιος πραγματικά αγνοεί τα γεγονότα
Τι είναι αυτό στον ψυχισμό του ανθρώπου που τον κάνει να μην παραδέχεται ότι κάνει λάθος ακόμα κι όταν είναι προφανές και γιατί συμβαίνει αυτό τόσο συχνά, γιατί τέτοιοι άνθρωποι δεν παραδέχονται ποτέ ότι έκαναν λάθος;
Η απάντηση έχει να κάνει με τον εγωισμό και την αυτοεκτίμησή τους. Μερικοί άνθρωποι έχουν ένα τόσο εύθραυστο εγώ, μια τόσο εύθραυστη αυτοεκτίμηση, μια τόσο αδύναμη «ψυχολογική συγκρότηση» που η παραδοχή ενός λάθους είναι θεμελιωδώς πολύ απειλητική για το εγώ τους για να την ανεχθεί.
Το να παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος, να βρεθούν σε αυτήν την πραγματικότητα, θα ήταν τόσο ψυχολογικά καταστροφικό που οι αμυντικοί τους μηχανισμοί κάνουν κάτι αξιοσημείωτο για να το αποφύγουν - κυριολεκτικά διαστρεβλώνουν την αντίληψή τους για την πραγματικότητα για να την κάνουν λιγότερο απειλητική.
Οι μηχανισμοί άμυνάς τους προστατεύουν το εύθραυστο εγώ αλλάζοντας τα ίδια τα γεγονότα στο μυαλό τους, έτσι ώστε να μην είναι πλέον άδικοι ή ένοχοι.
Οι άνθρωποι που επανειλημμένα εκδηλώνουν αυτό το είδος συμπεριφοράς να μην αναγνωρίζουν και να μην δέχονται τα λάθη τους, σύμφωνα με την παγκόσμια ψυχιατρική βιβλιογραφία είναι εξ ορισμού ψυχολογικά εύθραυστοι.
Ωστόσο, αυτή η αξιολόγηση είναι συχνά δύσκολο να γίνει αποδεκτή, επειδή στον έξω κόσμο τέτοιοι άνθρωποι φαίνονται να στέκονται στη θέση τους και να μην υποχωρούν, ιδιότητες που συνδέουμε με τη δύναμη.
Όμως η ψυχολογική αδιαλλαξία δεν είναι σημάδι δύναμης, φανερώνει αδυναμία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιλέγουν να σταθούν στη θέση τους. Αναγκάζονται να το κάνουν για να προστατεύσουν τον εύθραυστο εγωισμό τους.
Το να παραδεχτούμε ότι κάνουμε λάθος είναι δυσάρεστο, είναι πληγή για κάθε εγώ.
Χρειάζεται κάποια συναισθηματική δύναμη και θάρρος για να αντιμετωπίσουμε αυτή την πραγματικότητα και να αντιμετωπίσουμε τα λάθη μας.
Οι περισσότεροι από εμάς στεναχωριόμαστε λίγο όταν πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάνουμε λάθος, αλλά τα καταφέρνουμε.
Και όταν οι άντρες δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι κάνουν λάθος, όταν δεν μπορούν να ανεχθούν την ίδια την αντίληψη ότι είναι ικανοί να κάνουν λάθος, είναι επειδή υποφέρουν από ένα τόσο εύθραυστο εγώ που δεν μπορούν να κινητοποιηθούν και να το ξεπεράσουν, πρέπει να διαστρεβλώσουν την αντίληψη της πραγματικότητας και την αμφισβήτηση προφανών γεγονότων για να υπερασπιστούν ότι δεν έχουν κάνει λάθος.
Το πώς θα αντιδράσουμε σε τέτοιους ανθρώπους εξαρτάται από εμάς. Το μόνο λάθος που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να θεωρούμε την πεισματική και σταθερή άρνησή τους να παραδεχτούν ότι κάνουν λάθος ως ένδειξη δύναμης ή πεποίθησης, γιατί είναι ακριβώς το αντίθετο.
Αυτό είναι ψυχολογική αδυναμία και αστάθεια στον χαρακτήρα.
Μοιράσου το με τους φίλους σου