Ο Απειλητικός Κίνδυνος Αιφνιδίου Πυρηνικού Πολέμου από Δορυφορικά Όπλα
Γράφει: Ερευνητής - Αμυντικός Αναλυτής: Γ.Η
Επειδή η φαντασία μας τρέχει, τι θα λέγατε αν στις 2:00 π.μ. τοπική ώρα, μια χώρα ενεργοποιούσε τους δορυφόρους επιρροής της. Η εντολή δίνεται για την έναρξη, ας το πούμε υποθετικά του σχεδίου «Γολιάθ», όπως θα είχε ονομαστεί η αποστολή. Οι δορυφόροι έχουν ήδη μετατοπιστεί πάνω από την χωρα που θα δεχθεί επίθεση χωρίς να τραβήξουν την προσοχή, κατευθυνόμενη ενεργειακή ακτίνα (Laser ή Μικροκύματα), ένα σύστημα ακτίνων υψηλής ενέργειας που μπορεί να στοχεύσει και να καταστρέψει στρατιωτικές εγκαταστάσεις με απίστευτη ακρίβεια. Το όπλο αυτό είναι ιδανικό για την εξουδετέρωση ευαίσθητων ηλεκτρονικών συστημάτων, δημιουργώντας Ηλεκτρομαγνητικό Παλμό (EMP) που καταστρέφει κάθε ηλεκτρονικό εξοπλισμό σε ακτίνα χιλιομέτρων. Αυτό θα παραλύσει τις αμυντικές εγκαταστάσεις του στόχου, αφήνοντάς τες αδύναμες σε επερχόμενες επιθέσεις.
Εντός λίγων λεπτών οι δορυφόροι στοχεύουν στρατηγικές τοποθεσίες και εκτοξεύουν μικρούς πυρηνικούς πυραύλους χαμηλής ισχύος σχεδιασμένους να εξουδετερώσουν τις εγκαταστάσεις χωρίς να προκαλέσουν τεράστια καταστροφή στις γύρω περιοχές. Η ακρίβεια των πυραύλων είναι εξαιρετική. Μέσα σε λιγότερο από 10 λεπτά, όλες οι στοχευμένες εγκαταστάσεις έχουν καταστραφεί ολοσχερώς.
Ο πυρηνικός πόλεμος παραμένει ένα από τα πιο καταστροφικά σενάρια που μπορεί να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα.
Αν και η ισορροπία δυνάμεων και οι συνθήκες αποτροπής έχουν μέχρι σήμερα αποτρέψει την πλήρη σύγκρουση, ο κίνδυνος ενός αιφνιδίου πυρηνικού πολέμου δεν έχει εξαλειφθεί.
Μάλιστα, η πρόοδος στην τεχνολογία και η χρήση του διαστήματος ως στρατιωτικό πεδίο αυξάνει την πιθανότητα μιας τέτοιας σύγκρουσης.
Επισήμως, δεν υπάρχουν πυρηνικά όπλα τοποθετημένα σε δορυφόρους. Η διεθνής κοινότητα, μέσω διαφόρων συνθηκών έχει καταβάλει προσπάθειες για την αποτροπή της τοποθέτησης όπλων μαζικής καταστροφής, όπως τα πυρηνικά στο διάστημα.
Η πιο σημαντική από αυτές τις συμφωνίες είναι η Συνθήκη του Εξωτερικού Διαστήματος του 1967 (Outer Space Treaty), η οποία απαγορεύει τη χρήση του διαστήματος για στρατιωτικούς σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της τοποθέτησης πυρηνικών όπλων σε τροχιά γύρω από τη Γη ή σε ουράνια σώματα (όπως η Σελήνη).
Ωστόσο, ενώ δεν υπάρχουν επίσημα πυρηνικά όπλα σε δορυφόρους, η στρατιωτικοποίηση του διαστήματος συνεχίζει να εξελίσσεται.
Ορισμένες χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Κίνα, έχουν αναπτύξει στρατιωτικές ικανότητες στο διάστημα, όπως δορυφόρους παρακολούθησης και επικοινωνιών, καθώς και αντιδορυφορικά όπλα (ASAT) που μπορούν να καταστρέψουν ή να αχρηστεύσουν δορυφόρους.
Έχουν επίσης γίνει δοκιμές όπλων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την καταστροφή δορυφόρων ή τη διατάραξη συστημάτων στο διάστημα, αλλά αυτά δεν είναι πυρηνικά.
Η ιδέα της χρήσης του διαστήματος για στρατιωτικούς σκοπούς δεν είναι νέα. Ήδη από τον Ψυχρό Πόλεμο, οι μεγάλες δυνάμεις είχαν αναγνωρίσει το διάστημα ως ένα σημαντικό στρατηγικό πεδίο και τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτύξει όπλα που μπορούν να τοποθετηθούν σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Η τοποθέτηση πυρηνικών όπλων σε δορυφόρους παρουσιάζει έναν τρομακτικό κίνδυνο, καθώς τα όπλα αυτά θα μπορούσαν να εκτοξευτούν με ελάχιστη ή καθόλου προειδοποίηση.
Πώς ακριβώς όμως μπορούν τα πυρηνικά όπλα που βρίσκονται σε δορυφόρους να προκαλέσουν αιφνίδιο πόλεμο;
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που καθιστούν αυτή την απειλή πιο ρεαλιστική:
Οι δορυφόροι που βρίσκονται σε χαμηλή γήινη τροχιά (LEO) μπορούν να κινούνται με ταχύτητες που φτάνουν τα 28.000 χλμ/ώρα. Ένα πυρηνικό όπλο τοποθετημένο σε έναν τέτοιο δορυφόρο θα μπορούσε να πλήξει έναν στόχο σε οποιοδήποτε σημείο της Γης μέσα σε μερικά λεπτά.
Αυτό θα έκανε την ανίχνευση και την αντίδραση εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά αν δεν υπάρχει επαρκής παρακολούθηση των στρατιωτικών δορυφόρων.
Ενώ η τεχνολογία παρακολούθησης και ανίχνευσης έχει βελτιωθεί σημαντικά, οι δορυφόροι που μεταφέρουν πυρηνικά όπλα μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν και να αναγνωριστούν έγκαιρα ως απειλή. Καθώς πολλοί στρατιωτικοί δορυφόροι χρησιμοποιούνται για πολλούς σκοπούς (παρακολούθηση, επικοινωνίες, ανίχνευση), μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιοριστεί εάν ένας δορυφόρος μεταφέρει πραγματικά πυρηνικά όπλα.
Τα πυρηνικά όπλα σε δορυφόρους μπορούν να ενεργοποιηθούν είτε με εντολή από τη Γη είτε μέσω προκαθορισμένων αυτοματοποιημένων πρωτοκόλλων. Σε περίπτωση πολέμου, ένας δορυφόρος εξοπλισμένος με πυρηνικά όπλα θα μπορούσε να κατευθυνθεί προς τον στόχο του και να εκτοξεύσει το όπλο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Ορισμένοι ειδικοί ανησυχούν επίσης για την πιθανότητα εκρήξεων στον αέρα (σε μεγάλο υψόμετρο), που θα προκαλούσαν Ηλεκτρομαγνητικούς Παλμούς (EMP), καταστρέφοντας τα ηλεκτρικά και επικοινωνιακά δίκτυα μίας χώρας πριν καν η ίδια η πυρηνική έκρηξη πλήξει το έδαφος. Αυτή η μορφή επίθεσης θα μπορούσε να "τυφλώσει" μια χώρα και να την αφήσει ευάλωτη σε περαιτέρω επιθέσεις.
Ο αγώνας δρόμου για την κυριαρχία στο διάστημα φαίνεται να ενισχύεται τα τελευταία χρόνια, με τις μεγάλες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Κίνα να επενδύουν σε νέες τεχνολογίες που αφορούν τα διαστημικά όπλα. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο στρατιωτικών συγκρούσεων που θα μπορούσαν να κλιμακωθούν σε πυρηνικό πόλεμο.
Η πιθανότητα ενός αιφνιδίου πυρηνικού πολέμου από δορυφορικά όπλα αποτελεί μια σοβαρή απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια. Οι τεχνολογικές εξελίξεις, η αστάθεια των διεθνών σχέσεων και η στρατιωτικοποίηση του διαστήματος εντείνουν τον κίνδυνο. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να ενισχύσει τις προσπάθειες για τη θέσπιση αυστηρότερων κανόνων και ελέγχων σχετικά με τα όπλα στο διάστημα, ώστε να αποφευχθεί μια καταστροφική πυρηνική σύγκρουση από το διάστημα.
Μοιράσου το με τους φίλους σου